Cultuur
Het eerste carillon
In 1979 werd het eerste carillon in Almere-Haven geplaatst, later volgen in 1985 de carillons in Almere-Stad en Almere-Buiten.
Het carillon is een typische cultuuruiting van de 'lage landen', daarom verdient de plaatsing van het eerste carillon een plaats in de Canon van Almere.
Fantasie, Realiteit en Eenvoud
Los van regels, wetten en bezwaren die tussen droom en daad staan. Wonen zoals je zelf wilt, in je eigen gedroomde en getekende huis. In 1982 kon het. De prijsvraag ‘Ongewoon Wonen’ daagde dromers uit hun dromen op papier te zetten en in te sturen. Tien gelukkige winnaars mochten aan de slag om hun woondroom te realiseren. Met als resultaat De Fantasie, een piepkleine vrije woonwijk aan het Weerwater. Architect Thijs Gerretsen, ooit werkzaam bij het Projektburo Almere, was een van de initiatiefnemers die zich sterk maakten om de verbeelding de vrije loop te geven.
De Paviljoens
Almere heeft een officieel museum: De Paviljoens, dat vermaard is in de wereld van de moderne kunst. De Paviljoens kent een bewogen geschiedenis die in 1987 begint met de presentatie van het werkplan 'Kunst in de Polder'. Het plan vormde de basis voor het Almeerse kunstbeleid. Ruimte voor kunst, letterlijk en figuurlijk, was de rode draad. Wat daarbij hoorde was 'een alternatief groeiend museum.'Het stadsbestuur wilde klein beginnen.
Aleph
In de kelder onder het stadhuis werd begin jaren '80 expositieruimte Aleph ingericht. Kunstenaars maakten specifiek werk voor die ruimte. Aleph was de voorloper van De Paviljoens.
De Energienaald
De Energienaald van beeldend kunstenaar Jan van Munster is een baken in de stad. Het heeft wel even geduurd voordat de lichtgevende Energienaald - 55 meter hoog, 5500 kilo zwaar - een vaste stek vond. In oktober 1984 werd de Energienaald op het Leeuwardenplein geplaatst. Het Leeuwardenplein was het laagste punt in Stad. En de Naald het hoogste. Vandaar de keuze voor het Leeuwardenlein. De bewoners waren er minder gelukkig mee. 'Hij zwiept,' constateerden de bewoners.'Blijft tie staan of valt tie op mijn huis?'. De Energienaald wordt verplaatst naar het Stadhuisplein.
Beeldende kunst
In 1984 kreeg Almere een Adviescommisie voor Beeldende Kunst die zich actief met het kunstbeleid in de stad ging bemoeien. De commissie vond: Er is al genoeg abstractie in Almere. Kunst in Almere moet zijn wat mensen zelf meebrengen. Hun geschiedenis, psychologie en mythologie.Het werd het uitgangspunt voor Almeers kunstbeleid. Behalve beleid formuleren, bemoeide de commissie zich ook actief met het aankopen van kunst in de openbare ruimte. Het kwam nogal eens voor dat bouwers en woningbouwcorporaties de nieuwe stad een kunstwerk aanboden.
Jazz below the Sea
1994 was een feestjaar in Almere: de magische grens van 100.000 inwoners was overschreden. Daarna werd het weer akelig stil in de stad. Té stil, vonden vijf Almeerse vrienden, waaronder stadstroubadour en journalist Henk Kruit, verenigd in de stichting Almeriaantje.
De Roef
Café-restaurant De Roef was die eerste jaren het centrum van het nog kleine Almere waar het echtpaar Dudok Smit de scepter zwaaide. Het handjevol pioniers kon er vanaf de eerste dag een biertje halen. Of biechten. Of toneelspelen. De Roef was met recht een multifunctioneel gebouw: restaurant, kroeg, theater en kerk ineen. En hypermoderne kolos - een ontwerp van PBA architect Bram de Wild - met Cortenstaal bekleed, net als later Corrosia. Bruin was nu eenmaal de kleur van Almere Haven en van de jaren ‘70.
Cultuur
[foto stoomfestival]
Prof. ir. R.H.A. van Duin, directeur van de Rijksdienst IJsselmeerpolders, zei in november 1976: “Wij zijn ons ervan bewust dat wij als overheid veel – erg veel – van de eerste bewoners gaan vragen. Zij wonen in feite op een hoekje van een gigantische bouwplaats met alle problemen van dien. Bovendien ontbreekt er nog veel. Het zal de eerste maanden behelpen worden.”
Almere Haven
Het plan van Almere Haven is een stijlbreuk in de geschiedenis van de Nederlandse stedenbouw. Het rechte, strakke Nagele werd, ondanks praktische bezwaren in het gebruik, algemeen erkend als een gaaf voorbeeld van modernisme, een mijlpaal. En toen was daar opeens die grillige, quasi organische plattegrond van Almere Haven. Terwijl er nog gebouwd werd aan de eerste buurt, barstte de kritiek al los: Kneuterigheid, bloemkoolstedenbouw!
