A6

 

Projektburo Almere hield zich bezig met de vorm van de stad en Rijkswaterstaat werkte aan de infrastructuur. Op de dijk Lelystad-Amsterdam steeds drukker. Er vielen doden. Hoog tijd voor een snelweg tussen Amsterdam en Lelystad. Bij voorkeur een kaarsrechte weg, dwars door de stad. Vond Rijkswaterstaat. Over de Hoge Vaart werden alvast opritten aangelegd. Bij het Projektburo Almere vond men het maar niks, een snelweg dwars door de stad. Ir. Teun Koolhaas voelde veel meer voor een weg over een dam door het IJmeer, langs Pampus, over de dijk naar de Blocq van Kuffeler en daar naar het geplande tracé. Maar daar wilde Rijkswaterstaat weer niet van weten: veel te duur, zo'n dam in het IJmeer. Er werd een nieuwe variant bedacht, maar ook daar voelde Rijkswaterstaat niets voor. 

In 1975 gingen twee werkgroepen aan de slag om het definitieve tracé te bepalen. Was een omlegging om Almere Stad en het Weerwater heen nou echt nodig? Ook zij kwamen er niet uit. Een van de stedenbouwers maakte vervolgens en schets waarin het effect van een recht doorlopende snelweg zichtbaar gemaakt werd: Almere Stad zou in dat geval ophouden bij de hoogspanningsmasten, want zuidelijk daarvan zou je te dicht bij de snelweg zitten om er nog woningen te kunnen bouwen.

En daarmee was dan eindelijk de kogel door de kerk en werd de bocht om de stad heen een feit. De strijd tussen het Projektburo en Rijkswaterstaat hield echter aan. Dit maal over het aantal afslagen. Rijkswaterstaat vond twee wel voldoende, het Projektburo wilde er minstens acht...